Crosscup Roeselare... Wat zou je brengen?

Enkele weken geleden werd het nieuwe crossseizoen op gang geschoten met de prachtige STAX-oefencross op Westveld. Aan de finish leerde ik mijn nieuwe teammaatjes voor de crosscup relays kennen. Samen met Edith en Marlies streed ik voor wat we waard waren en genoot ik van de enorme ambiance bij de officiële start van het crossseizoen in Berlare. België is echt uniek in de wereld met het mooie veldloopproqramma dat we hier voorgeschoteld krijgen. De pure sport; zo hard als je kan lopen in het veld/de modder/het zand/over de heuvels, hoe zalig is dat! Nu nog wat meer aandacht van de media aan het enorm positieve luik van de atletieksport... Ok, ik dwaal af. Anyhow, het is uniek, laten we het koesteren.

Met gezonde stress, een gloednieuw STAX-truitje en mijn mama en dochter rijd ik naar Roeselare. Klaar voor de eerste individuele crosscupmanche! Ik ga starten bij de masters dames en weet nog niet zo goed wat te verwachten.

We zijn juist op tijd om de race van Kamiel te zien.. hij geeft er een paar flinke lappen op en loopt een heel mooie wedstrijd. Goed gedaan, Kamiel!

Het voordeel aan master zijn is dat je veel mensen kent... Dus inlopen hoeft niet alleen en ik klets heel wat af. Ik denk bij mezelf: 'Komaan Lin, focus, dadelijk wel gaan met die banaan'. Een kwartier voor de wedstrijd komt de stress toch... Aaaah daar ben je' denk ik bij mezelf, vroeger vreesde ik jou, nu weet ik dat ik je toch een beetje nodig heb om echt te kunnen knallen.

De spikes zijn goed aan, het nummer zit recht op het shirt, nog een kus voor mijn mama en een knuffel voor de dochter en 'dames gereedmaken' klinkt door de speaker.

Knal, we zijn vertrokken... 1e ronde, kopgroep van 4, inclusief Lin. 2e ronde, kopgroep van 3 en ik zit er (beetje onverwacht) nog bij. Het tempo lijkt wat stil te vallen en ik observeer mijn concurrenten. Wie is goed op de heuvels? Wie loopt er vinniger door de blub? Wie heeft het lastig na de bocht? Lopen is meer dan enkel lopen, lopen op wedstrijdniveau is een spel! We gaan de laatste ronde in en ik weet dat het mogelijk is, op 800m voor het einde ga ik, want 800 is mijn ding... Het wordt mijn eerste crosscupwinst ooit.

Gelukkig als een klein kind ontvang ik mijn medaille.

Als 40+-er met bijna 35 jaar crosservaring zijn er zekerheden: de stress voor de wedstrijd gaat nooit weg, maar ook de euforie na de finish blijft!

Hierbij is het crosspotloodje gestart. Ik geef hem graag door aan een cross(st)er in Aalter!

Tot in het veld!

Linda